Ik klopte bij Willy aan, overspannen, moe en angstig. Al jaren worstelend met depressieve gevoelens. En nu herstellend van een burn-out.

Al pratend en reflecterend kwamen we op het spoor welke thema’s, gedragspatronen en denkbeelden mijn functioneren belemmerden en me zo verdrietig of depressief deden voelen. 

Ik heb inzicht gekregen in hoe mijn familiale context en familierelaties me hebben gevormd en dat daarin bepaalde beschermingspatronen zich hebben ontwikkelt die nu niet meer behulpzaam zijn. Ik heb hierbij een woordenschat en beelden (poppetjes) aangereikt gekregen om te reflecteren wat er in mij omgaat, mezelf toe te spreken en te helpen. Soort van zelfregie uitoefenen op mezelf. Hierin is wel nog veel te groeien.

Mijn godsbeelden en manier van geloven. We hebben gekeken naar de delegaten die ik hierbij uit mijn jeugd heb meegekregen. Ik heb ruimte leren maken voor mijn eigen manier van geloven en omgaan met God. In mijn geloven ben ik een stukje gegroeid van leven uit angst, naar leven uit vertrouwen en ook toelaten dat er twijfel en onzekerheid mag zijn. Ik probeer meer en meer te leven op een manier die bij mij past, beseffend dat dit ook juist ‘Gods wil en verlangen is voor mij en hem eert’. Mijn eigen persoon accepteren, mijn kwaliteiten erkennen en gepast gaan gebruiken. Ik mag uitrusten bij God, en ben vooral en bovenal zijn geliefde kind.

In de grotere lijn denk ik dat ik een meer ‘realistische en aanvaardende kijk’ op mezelf heb gekregen en ook vertrouwen in mijn persoon en zijn. Dit heeft me vrijer en opener gemaakt in mijn contact met anderen, ook met collega’s. Mijn eigen mening durven uiten. Durven boos voelen over iets, en dit ook verwoorden naar de ander. Durven zeggen hoe dingen bij mij binnenkomen, wat ze met me doen. (assertief zijn). Aandacht voor mijn echte ik – ruimte voor wat is en leeft en verlangt in mijn hart en daarnaar luisteren. Zo het plekje, de thuis die ik steeds zoek, ook schenken aan mezelf. Met kracht en zin in het leven staan, open en verbonden met mezelf, God en anderen.

Terugkijkend door de ogen van wie ik nu ben en waar ik nu sta, kan ik alleen maar dankbaar zijn dat ik met TOV in contact ben gekomen ruim 2,5 jaar geleden.

In een turbulente tijd van ‘verlies aan leven en aan dood’ dacht ik wel staande te kunnen blijven in mijn eentje, totdat er van alles begon te haperen in mijn lichaam en geest en ik de vanzelfsprekendheid van het leven kwijt begon te raken. Een periode waarbij de hele wereld voor mijn gevoel vrolijk door huppelde en ik alleen maar meer en meer verstrikt raakte in mijn eigen gedachten en problemen.

In geen geval kon ik die gedachten, mijn verdriet en boosheid delen met anderen. Eigenwaarde en zelfvertrouwen kwamen niet in mijn woordenboek voor. Één zekerheid had ik gelukkig wel ervaren in het verlies… God was erbij, in alles!

De periode dat Willy met mij op heeft  gelopen door middel van gesprekken, heeft zij mij in laten zien dat ik van waarde ben en dat ik mag zijn wie ik ben, voor God, maar zeker ook voor mezelf en uiteindelijk ook voor de mensen om mij heen. Er waren voor mij ogenschijnlijk onmogelijke dingen op dit pad, zoals in verbinding komen te staan met datgene of diegene waarbij verbinding te ingewikkeld lag. Zelfs die onmogelijke dingen zijn uiteindelijk mogelijk geworden!

Alles op mijn tijd en op mijn manier, zonder er druk op te leggen.

Mijn leven lag op zijn kop, achterstevoren, binnenstebuiten en ondersteboven, maar héél voorzichtig en toch erg doelgericht zijn we aan de gang gegaan met alles uit mijn verleden, met opgelopen trauma’s en met de opeengestapelde en onverwerkte rouw. Het is bijzonder hoe ik daar door de gesprekken met Willy uitgekomen ben, hoe ik nu op eigen grond mag staan, eigenwaarde heb en zelfs op veel momenten zelfverzekerd kan zijn.

Typerend voor de 2 wekelijkse gesprekken met Willy waren voor mij o.a.; op verhaal komen, dichtbij mezelf zijn, verdieping vinden in mijzelf, leren reflecteren, bewustwording van mezelf en van God, luisterend oor, doortastend, begripvol, geduldig, praktisch, doelgericht, verbindingen weten te leggen, bemoedigend, opluchting en heel opbouwend.

Ik kwam bij Willy in een intense tijd van mijn leven; getrouwd, kleine kinderen, drukke baan met veel ambities, vriendinnen, sporten. Door gestructureerd en gedisciplineerd te leven kon ik alle ballen hoog houden, maar uit de gesprekken bleek dat dat wel zijn tol eiste. Ik werd stilgezet bij de vraag wat of wie mij maakte tot wie ik was.

Door de gesprekken die volgde heb ik ontdekt waarom ik ben wie ik ben en doe wat ik doe en welke gevolgen dat heeft op mijn leven en contacten met anderen, waaronder mijn echtgenoot. Ik heb geleerd wat in het leven echt belangrijk is en ik heb mijn doelen bijgesteld. Dit was niet makkelijk en kan nog steeds strijd geven, maar al doende leert men. Daarnaast heb ik met Willy samen met mijn partner stilgestaan bij de verschillende interacties die wij in onze relatie ervaarde. Interacties die gekleurd worden door onze beide persoonlijkheid. Meer inzicht hierin gaf ook begrip. Door verschillende gesprekken hebben we geleerd hoe we hier beter mee om kunnen gaan en dit heeft de relatie verdiept.

Toen ik voor het eerst kwam zat ik boordevol verdriet, onrust en onzekerheid door verschillende life-events. Mijn doel voor de therapie verwoordde ik door de vraag te stellen “Hoe blijf ik staande tijdens deze stormen van mijn leven”. Via de familieopstelling komen we dichter bij de kern van het probleem. Mijn rol die ik in mijn gezin van herkomst had was toen nodig om te overleven en gezien te worden.

Ik heb geleerd om mijn copingmechanisme te zien als tipgevers om gepast te geven en te ontvangen. Ik leer om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn gedrag en ruimte voor mijzelf te maken. Ik heb veel geleerd in twee jaar tijd, ik kan meer liefdevol naar mijzelf kijken en ik ben meer bewust van wie ik echt ben en mag zijn. Willy heb ik als een goede therapeut ervaren, niet altijd even makkelijk omdat ik niet altijd alles wilde horen, maar puur uit zorg voor mij moest het gezegd worden. Ik voel mij zeker meer TOV dan 2 jaar geleden! Met deze tekst heb ik afscheid genomen voor nu: Jeremia 6:16: “Dit zegt de Heer: Ga op de kruispunten staan, denk na, Kijk naar de oude wegen. Welke weg leidt naar het goede? Sla die in en vind rust….”

Omdat ik al een poos worstelde met het contact met mijn ouders, ben ik op aanraden van anderen een oriënterend gesprek aangegaan met Willy van den Brink. Ik wilde aan de slag met de relatie met mijn ouders. Ik merkte namelijk steeds dat ik emotioneel behoorlijk van slag was als ik contact met mijn ouders had (gehad). Ook herkende ik in mijn relatie met mijn man (met wie ik nu vier jaar getrouwd ben) patronen van ‘thuis’; patronen waar ik juist een hekel aan had, zoals negativiteit in communicatie en moeilijk aan kunnen geven wat ik nu echt voel of denk. Stiekem was ik ook boos op mijn ouders.

In de gesprekken met Willy werd ik geconfronteerd met pijn en verdriet uit het verleden. ‘Het lichaam weet alles’, zei Willy, en dat heb ik gemerkt. Ik heb veel gehuild, maar naast verdriet kwamen ook gevoelens van boosheid en pijn aan de oppervlakte. Daar moest ik doorheen. Dat was heftig, maar ook bevrijdend. De ‘golf van emotie’, waar ik vroeger te vroeg uitsprong en wegstopte, moest ik nu af leren maken.

Willy zette me stevig aan het denken door de vragen die zij stelde. Dat was fijn, en ook confronterend. Ze zette me aan het werk. Wat was mijn aandeel in het verhaal? En hoe kan ik nu vanuit mijn ‘volwassen ik’ reageren op (emotionele) situaties, in plaats vanuit mijn ‘kleine kind’ of vanuit mijn ‘copingmechanisme’?

Ik heb veel gehad aan de therapeutische gesprekken en heb mezelf een stuk beter leren kennen. Daardoor weet ik nu veel beter hoe ik op emotioneel vlak met mensen dicht bij mij om moet gaan: mijn ouders, mijn man, mijn zus, mijn vriendinnen. Bij Willy oefende ik ook regelmatig ‘droog’: hoe ga ik een (moeilijke) situatie nu concreet aanpakken? Op basis van ervaringen in het verleden en heden vooruit leren kijken naar de toekomst. Ik heb het erg gewaardeerd dat iemand anders (Willy) meekijkt en –denkt in mijn situatie, zonder de mensen om mij heen daadwerkelijk te kennen. 

In november kwam ik voor het eerst bij Willy in de praktijk. Ik kwam omdat ik jarenlang met sombere gevoelens en gedachten liep. Ik wist niet waar deze vandaan kwamen. Ik had toch alles om gelukkig te zijn. Toch kwam door het proces van de therapie wel heel veel boven. Terugkijkend naar mijn kinder, jeugdtijd en ook later nog het een en ander, kwam er wel veel aan het licht waar ik in mijn leven aan voorbij gelopen was.

Het verdriet om het overlijden van mijn moeder op 5 jarige leeftijd heeft nooit een plaats in mijn leven gekregen. Ik ben als het ware gaan overleven door het stille meegaande kind te zijn en dat had ook zo zijn gevolgen in mijn verdere leven. Nu zie ik dat het toch heel belangrijk om over zo iets verdrietigs te rouwen. Door te overleven en altijd maar weer door te gaan (denkend dat er altijd ergere dingen in het leven zijn) heb ik een gedrag ontwikkeld dat het leek alsof het altijd goed met mij ging en probeerde ik iedereen om mij heen  tevreden te houden. Daarbij dus mijzelf niet kennende en zeker niet te kiezen voor mijzelf.

Door de therapie ben ik gaan zien hoe eenzaam ik mij als kind voelde en ik probeer dat nu een plek te geven. Ook leer ik nu om te kijken naar wie ikzelf nu echt ben. Het helpt enorm om biddend dit proces door te maken. Door het verdriet en de boosheid bij God te brengen en om genezing hierover te vragen, gebeurt er iets in mijn hart. Ik voel me meer gekend en zeker dat het verdriet  en de boosheid er mogen zijn. Het is een wezenlijk iets wat in mijn leven gebeurd is en daar hoef in niet meer voor weg te lopen. Door mijn leven heen heb ik een overlevingsmechanisme ontwikkeld die ik ook nu nog wel tegenkom. Het verschil alleen is dat ik het nu meer herken en erken. Dat is voor mij een grote stap in de goede richting. Ik voel mij veel vrijer in het leven staan. Dit alleen al geeft veel meer vrijmoedigheid en minder krampachtigheid in mijn gevoelens voor mijzelf, maar zeker ook naar anderen. De gesprekken en opdrachten tijdens de therapie helpen om beter te kennen wie ikzelf ben en hoe God mij bedoeld heeft. Het heeft heel wat strijd gegeven, maar ik ben heel blij dat ik de stap genomen heb om het proces aan te gaan. 

We hadden diepgaande gesprekken op zoek naar oorzaak en gevolg van spanningen.  De deskundigheid en ‘scherpe vragen’ brachten ‘verborgenheden’ aan het licht. Door deze gesprekken ben ik gegroeid en bewuster geworden van wie ik ben. Ik heb zicht gekregen op mijn valkuilen, maar ook bewuster geworden van mijn sterke kanten. De reflecties  en studie, alles hielp om innerlijke genezing te ontvangen. Het was een heel proces.

Genezing heb ik ervaren in wie ik mag zijn en ben. Ik ben gaan zien dat ik mezelf bekeek door de ogen van vele anderen. En die andere ogen waren mijn interpretatie. Want uiteindelijk kun je niet door een anders ogen zien. Ik hoef mezelf alleen te zien zoals God mij ziet. Ik mag er zijn met al mijn onvolkomenheden maar juist ook met de dingen die ik goed kan.

Als anderen niet met mij uit de voeten kunnen, moet ik dat niet persoonlijk opvatten. Ik heb ook gezien dat een deel van mijn problemen waren dat ik verdriet liever uit de weg ga / weg redeneer. Ik moet erop letten dat iets wat pijn doet en/of verdriet oplevert, beleefd moet worden om het af te sluiten. Wat betreft mijn ouders/zussen. Ik kan weer connecten. Het wordt misschien nooit een diepere relatie, want daar is de inzet van de ander ook voor nodig. Maar ook hier geldt dan: heb verdriet over wat het niet is en wat het volgens mij zou moeten zijn en ga daarna verder met wat het wél is en maak daar wat van. En dat is nog heel wat. Ik had niet zoveel hoop meer dat ik nog vreugde uit relaties zou kunnen halen, en ik heb weer hoop (en al ervaren) dat ik (nog/weer) wel vreugde uit (zelfs oppervlakkige) relaties kan halen. Ik heb de manier waarop je de gesprekken doet als prettig en goed ervaren. Ook ervaar ik je als persoon als prettig. De manier waarop je je verdiept in mijn proces, vind ik bewonderenswaardig.

Ik heb in de afgelopen tijd geleerd:

Dat de houding van mijn ouders nog steeds een grote rol in mijn leven speelt
Dat de rol van mijn vader in mijn leven veel groter is dan ik had vermoed
Dat ik de negatieve van manier denken van mijn ouders over mij heb overgenomen
Dat dat het kind in mij is
Dat ik mezelf als volwassene kan corrigeren in dat kinderlijke denken
Dat ik mijn gedachten en gevoelens ook bij God kan brengen en Hem kan vragen om anders naar mezelf te leren kijken
Om op een andere manier met mijn vader om te gaan
Om op een nieuwe manier naar mijzelf te kijken
Dat ik de moeite waard ben, al voel ik dat (nog) niet.

Als ik terugkijk op hoe ik mij voelde bij aanvang van de gesprekken en wat er allemaal door mij heen ging aan gedachten dan is er ontzettend veel veranderd dit jaar. Om mee te beginnen het belangrijkste: meer rust. Ik ben gewoon niet meer in paniek, overmeesterd door angst. En dat was ik hiervoor elke dag, soms de hele dag. Ik kan nu als ik bang ben mijn verstand erbij houden en ‘gewoon’ doorleven. Ik heb véééél minder heftige emoties en gedrag.

Ik heb meer vertrouwen in het leven gekregen, het is minder eng en onbegrijpelijk voor mij geworden. Ik ben ook minder in de war over het leven, over wat ‘normaal’ is, goed en kwaad, waarheid/onwaarheid, wat je wel en niet in de hand hebt. Ik ben gaan accepteren dat ik niet alles ga begrijpen en hoef te begrijpen om toch te kunnen leven en een goed en functionerend mens te kunnen zijn. Ik heb geleerd dat tekortkomingen bij mij als mens horen en dat ik niet angstig bezig hoef te zijn om naar een perfecte versie van mijzelf toe te werken, want dat bestaat niet. Daardoor leef ik ook veel meer in het nu.

Ik kan veel meer dan eerst moeilijkheden, vragen en angsten soms gewoon loslaten. Ik weet dan dat ze er zijn, maar weet dat niet alles (nu) opgelost hoeft te worden en kan worden. Heb meer geduld en rust, minder paniek en haast. Ik heb veel meer rust gekregen bij het idee dat ik dingen gaandeweg ga leren en ik hoop dat ik dan voor nu ‘goed genoeg’ ben uitgerust om dit leven toch goed te kunnen leven. Soms twijfel ik daar wel aan, maar het staat sowieso als een paal boven water dat het niet allemaal van mij afhangt en ik niet mijn hele leven kan manipuleren naar een perfecte super vrouw die nooit meer een fout maakt. God komt mij hopelijk te hulp in waar ik te kort schiet en leert mij gaandeweg een beter mens te worden.

Ik heb veel meer levensvreugde, weer zin in dingen, leer weer genieten. Vind dat soms nog erg moeilijk, maar het wordt beter. Ik kan soms echt even rust nemen. Het gaat niet makkelijk, maar hiervoor kon ik het gewoon helemaal niet. En ik leef véél meer in het nu. Klinkt zo cliché. Maar ik ben echt met de dingen nu en in de toekomst bezig, en de toekomst over het algemeen positief. Ik ben nauwelijks nog met het verleden bezig. Is echt een bevrijding.

Ik denk ook veel minder vaak dat ik gek ben. Hiervoor dacht ik dat constant. Dat ik niet klopte, er iets aan mij mankeerde. Dat heb ik een stuk minder. Ik ben veel meer gaan accepteren hoe verschillend mensen zijn en dat niemand perfect is. Hierdoor heb ik ook eindelijk mensen dichtbij om me heen gekregen met wie ik alles kan delen.

Soms voel ik me wel ergens buiten staan, zeker als het gaat om mijn geloofsvragen, voel me daar erg eenzaam in. Alsof niemand (last van) die vragen heeft. Voor mijn gevoel kan ik er met niemand echt goed over praten behalve met mijn vriend, maar die heeft ook de antwoorden niet. Maar ik heb ze laatst aan onze dominee gesteld en die vond het hartstikke goede vragen! Dat stelde me enorm gerust. En wat betreft mijn relatie met mijn vriend: die is enorm veranderd. Wij zijn allebei enorm gegroeid. 

Ik heb de afgelopen 9 gesprekken als positief ervaren. Ik ben heel blij dat ik de stap heb gezet om hulp te zoeken. Wat mij in deze gesprekken heeft geholpen is inzicht krijgen in wie ik zelf ben als persoon. Ik heb inzicht gekregen mijn thuissituatie en welke positie ik in nam/ neem in mijn gezin. Ik heb inzicht gekregen in mijn perfectionisme (voor de spiegel). Ik vond mijzelf niet waardevol.

Ik heb geleerd om mijn familie op een gezonde manier los te laten en een eigen persoonlijkheid te ontwikkelen op basis van wat God zegt over mij. Ik merk dat het soms nog wel strijd geeft. Ik heb handvatten gekregen om het aan te pakken en niet terug te keren in mijn oude patroon. En tegelijkertijd kijk ik uit naar het volledig vrij zijn van het vastzitten in je zelf. Ik heb geleerd dat ik over de grenzen die ik voor mijzelf heb opgeworpen heen kan kijken en ze kan verleggen! Ik weet alleen heel duidelijk dat ik dit samen met God kan redden. En daarnaast heb ik veel lieve mensen om mij heen die mij bewust en onbewust iedere keer laten zien wie ik ben!

In oktober 2018 mocht ik starten met de Contextuele Pastorale Therapie in Houten bij Willy van den  Brink. De inzet was om niet meer te hoeven  vluchten voor mijn verleden, gedragspatronen te herkennen en herleiden en valkuilen daardoor te vermijden. Doel om verbinding te zoeken, de dialoog aan te gaan, in plaats van verwijdering door stekels op te zetten en zelf alles te willen op te lossen.

Ik mocht in een jaar tijd, handvaten leren gebruiken om het verleden een plek te geven, patronen te herkennen en deze te doorbreken. Niet alleen het vertrouwen in de ander, maar ook in mijzelf.

Ik was op zoek naar verlangen in vertrouwen en liefde en een luisterend oor waardoor ik extreem ging opkomen voor mezelf. Dit uitte zich op het werk, dit blokkeerde mij in mijn functioneren en komt o.a. door de relatie met mijn ouders.

Afgelopen jaar mocht ik spreken over rouwen, de onvervulde behoeften maar dat ik verandering of verlangen niet kan eisen, waardoor ik eerst recht aan mezelf moest doen zodat ik de ander recht kan doen. Dit uit zich nu in het ouderlijk huis met minder adrem reageren, vaker even niets zeggen en de hakken niet in het zand neerzetten als het anders gaat dan ik zou wensen.

Gesproken over en met mijn ouders betreffende patronen en vertrouwensband herstellen. N.a.v. brief aan mijn ouders mocht ik een gesprek aangaan bij Willy, niet om een schuldige aan te wijze, maar om te erkennen van de pijn die er bij alle partijen is en/of is geweest. Sindsdien is er meer rust en acceptatie binnen de relatie tussen mij en mijn ouders.

Het tweede half jaar mocht ik bewust spiegelen naar mijn handelen en wandelen. Door terug te blikken naar mijn eerste 15 jaar, maar ook de manier van opvoeden welke mijn ouders weer mee hebben genomen vanuit hun ouders.

Het praktisch schrijven als reflectie, het spreken met Willy en de legopoppetjes welke lijnen daadwerkelijk zichtbaar maken maar ook het sparren met mijn omgeving. Er open over te spreken, niet verwijtend of verontschuldigend, maar erkennen dat ik wat mag afleggen om verder te kunnen zonder dat mijn verleden mij in zal halen.

Middels het schrijven van een logboek en de diverse (interessante) artikelen, bemerk ik dat ik bewuster bezig ben met mijn gedrag(spatronen) en mijn houding ten opzicht van de ander.

Dit maakt dat ik mocht leren “ontstekelen”. Voor mij betekende dit meer rust kan inbakenen, minder oordelend reageer en milder met de ander in gesprek kan gaan. Niet om oude wonden open te maken, maar om oude – soms nog open – wonden goed te kunnen herstellen.

Maar vooral heb ik geleerd om het gesprek durven aan te gaan zonder angst om beschadigd te worden. Daarbij minder oplossingsgericht denkend en handelend, waardoor ik bewuster de dialoog in ipv de monoloog aan mag gaan.

Via een vriendin ben ik bij TOV terecht gekomen en dit is een goede, waardevolle keuze geweest.

Door allerlei ingewikkelde familiesituaties en keuzes die ik de afgelopen jaren moest maken had ik het gevoel dat mijn leven op z'n kop stond en ik het overzicht kwijt was. Alles stond voor mijn gevoel op losse schroeven en de grote vraag was: waar moet ik beginnen met aanpakken?

Ik voelde me ongelukkig als nooit tevoren en was niet blij. Bij TOV heeft Willy mij weer even met beide benen op de grond gezet, door op een nuchtere manier naar de situatie te kijken. Aan de hand van opdrachten die ik mee naar huis kreeg ben ik de familiebanden beter gaan begrijpen en dit heeft voor een stukje verheldering gezorgd. In eerste instantie zat ik niet te wachten op gegraaf en gespit in mijn familie. Wat had dit nu te maken met mijn hulpvraag? Toch kwam ik er stapje voor stapje achter dat er wel degelijk linken waren. Ik moest de tijd nemen om te leren wie ik was en hoe het komt dat ik geworden ben zoals ik nu ben.

Bij TOV kreeg ik ruimte om mezelf te zijn, om mijn verhaal te vertellen en bovenal: ik kreeg het gevoel dat ik er toe doe en dat God mij waardevol vindt. Door de gesprekken die afwisselend in opbouw waren en waarin ik door de opmerkingen van Willy geprikkeld werd, leerde ik mezelf beter kennen, ontdekte ik opnieuw wie ik was in Christus en leerde ik opnieuw in vrijheid te leven met God en de mensen om mij heen.

Door de therapie heb ik inzicht gekregen in hoe mijn verleden, denkwereld en gedrag samenhangen en elkaar beïnvloeden. Ik zie het probleem dat ik had bij de aanvang van de therapie inmiddels ook veel breder dan de verslaving alleen.

Mijn leven werd geregeerd door angst, schuld, schaamte en zelfhaat. Ik heb dit patroon los kunnen laten door te leren mezelf waarde te  geven en mezelf lief te hebben. Maar ook door stil te worden voor God die me zo graag verwarmd met zijn liefde, en door te leren luisteren naar het kleine kind in mij. Hij kan me heel veel vertellen over mijn verwondingen en dat helpt om het te kunnen aanpakken.

We hebben het verleden onder de loep genomen zonder er in te blijven hangen. Dat vond ik erg belangrijk. Door het een plek te geven heb ik ook daarin erkenning gekregen voor mijn verwonding.

Mijn droom was de relatie met mijn ouders te herstellen. De gesprekken met hen hebben bijgedragen aan wederzijds begrip. Deze droom is nog geen werkelijkheid geworden. Mijn ouders zijn- net als ikzelf- gebroken. Die wetenschap maakt het voor mij dragelijker dat de band moeilijk volledig zal helen.

Ik heb de therapie ervaren als persoonlijk en betrokken. Het duurde even voordat ik uit de slachtofferrol kwam en we samen op de juiste golflengte zaten. Nu ervaar ik dat ik op mijn eigen benen sta, mijn grenzen ken, weet wie ik ben en waar ik voor sta.

De gesprekken samen met mijn vrouw hebben diepgang gegeven op het gebied van intimiteit. Er is meer ruimte gekomen om hierover te praten. We herkennen nu de ‘dans’ in onze gesprekken, de basisbehoefte aan geborgenheid. We hebben aanknopingspunten gekregen om met elkaar in gesprek te komen.

"Toen ik bij Willy kwam had ik last van perfectionisme, extreme boosheid en groot verdriet. Samen met Willy heb ik naar mijn verleden gekeken en de wortels gevonden van de dingen waar ik last van had. Het besef hoe dingen zijn scheef gegroeid, werkte erg bevrijdend. Ook gaf Willy me sleutels hoe ik nu beter met deze dingen kon omgaan. Ik ben er nog niet, maar ik kan het leven een stuk beter aan, vooral ook dankzij de duidelijke uitleg van Willy. Ik ben erg blij met het proces wat ik bij Willy kon doormaken."

Wat ben ik onbeschrijfelijk dankbaar voor alles wat ik heb mogen bereiken, hoe ik me heb mogen ontwikkelen. Ik ben onder de indruk van Gods genade!!

Zomaar even wat ontwikkelingen op een rij:

Van ontkennen en bagatelliseren naar het ontdekken, erkennen en uiteindelijk ook accepteren van pijn en tekorten.
Van het oplossen van mijn pijn en behoeftes met mijn eigen strategieën naar het overgeven aan God en Hem mijn behoeftes laten vervullen.
Van zelfhaat naar een geaccepteerd en gewaardeerd ‘ik’.
Van negatief denken naar positief denken…ik ben de baas geworden van mijn denken!
Van niet weten wie ik ben naar wél weten wat ik wil, wat ik vind, wat ik voel en waar mijn grenzen liggen.
Van ongezonde afhankelijkheid naar een gezonde verbondenheid met mensen.
Van een gesloten persoon die altijd sterk wil zijn en met de missie ‘ik los het zelf wel op’ naar een open persoon die zich kwetsbaar weet op te stellen en zwak durft te zijn.
Van me nergens aan hechten naar sterke verbondenheid voelen met mensen, werk, huis, cultuur. enz.
Van verbittering en onvergevingsgezindheid naar vergeving en de start van het herstel in de relatie met mijn ouders.
Van een verwrongen, afstandelijk Godsbeeld naar een liefdevol en genadig Godsbeeld.
Van verslaving naar vrijheid!

Dat ik dit heb mogen bereiken is in de eerste plaats Gods genade, maar de inzichten en handreikingen die ik kreeg aangeboden tijdens de hulpverleningsgesprekken waren hierin ook zeer belangrijk. Ik ben dankbaar voor de mensen die tijdens dit proces om mij heen stonden om mij te bemoedigen en te confronteren! Daarnaast vraagt het eigen verantwoordelijkheid om er voor te kiezen de dingen te veranderen. Dit alles heeft er voor gezorgd dat ik nu in verbondenheid met onze Vader, de mensen om mij heen en mijzelf mag leven…en dat is mijn inziens het beste wat je in dit leven kan overkomen!

Aan de hand van de begeleiding van TOV heb ik een proces van verwerking en groei kunnen doorlopen. Door de eerlijke manier waarop er bij TOV gecommuniceerd wordt heb ik geleerd om naar mezelf te kijken als een mooi, door God geschapen mens en tegelijkertijd heb ik ook de schaduwkanten die daarbij horen kunnen accepteren.

Er is duidelijk te merken dat TOV veel professionele kennis over de contextuele benadering in huis heeft, waardoor de gesprekken gestructureerd verlopen. De duidelijke opbouw in de therapie maakt dat je tot de kern bij jezelf kunt komen en hieruit jezelf kunt opbouwen.

De gesprekken heb ik hierdoor als een verrijking voor mezelf ervaren en ik zou iedereen gunnen om op deze prettige en eerlijke manier geholpen te worden. Ik kijk nu anders naar het leven en ben hierdoor een prettiger mens voor mezelf en voor anderen.

Op dit moment geniet ik van het leven. Je hebt me geholpen om inzicht te krijgen in wie ik ben en waarom ik de dingen doe en aanpak zoals ik ze doe. Ik heb meer duidelijkheid gekregen over mijn context en daardoor heb ik inzicht en begrip gekregen in de relatie naar mijn ouders.

Ondertussen hebben vele gesprekken plaatsgevonden binnen ons gezin. De band met mijn zus is versterkt. We hebben pijn en ervaringen/gedachten uitgesproken. We konden elkaar erkenning geven. Dat voelde heel fijn. Ons verleden als gezin gaat een plek krijgen. Ik realiseer dat we nog een lange weg te gaan hebben, maar we zijn die weg aan het bewandelen.

Ik besef dat mijn persoonlijk leven ook veranderd is. Als situaties me aangrijpen ben ik in staat na te gaan wat/wie er aangesproken wordt. Mijn kleintje of de volwassene? Dit zorgt er voor dat ik dichter bij mezelf kom. Mezelf eerlijk durf aan te kijken. Ook merk ik dat mijn relatie met God meer diepgang krijgt. Ik durf me open te stellen en accepteer Zijn liefde, nu echt met mijn hart! Mooi hè! Ik voel me echt gelukkig.

Bij TOV heb ik kennisgemaakt met de contextuele therapie, wat mij nieuwe inzichten heeft geboden. Bij therapeute Willy voel je je snel op je gemak en ik waardeer haar om haar kennis, ervaring, oprechte aandacht en humor. Het was prettig om een tijdje met haar op te lopen, waarvoor dank!

"We kwamen bij TOV om te onderzoeken waar de depressie van mijn man vandaan kwam en voor hulp om hier samen uit te komen. De therapie heeft ons veel inzicht gegeven in de jeugdtrauma's van mijn man en hoe deze invloed hebben op zijn volwassen leven. Willy heeft hem geholpen om hiermee om te gaan en heeft ook ons samen handvatten gegeven om hoe om te gaan met de schade uit zijn jeugd en hoe we samen, ook op moeilijke momenten, in dialoog met elkaar te kunnen blijven."

"Toen ik bij Willy om hulp aanklopte, had ik klachten van een burn-out. De “rek” was eruit en de oorzaak moest in het verleden gezocht worden. Onverwerkt verdriet en schade opgelopen in mijn tiener jaren.
Door het inzichtelijk maken van mijn gezin van herkomst, de balansen die verstoort waren kon ik overzien wat de oorzaak was. Willy hielp mij met goede adviezen en nog meer, ze gaf mij erkenning dat de schade niet mijn ‘schuld’ was. Ze hielp mij om mijn aangeleerd gedrag om te zetten naar volwassen gedrag met meer zelfvertrouwen te reageren op situaties. (meer op ‘eigen grond’ te gaan staan)
Wat ook een meerwaarde van Willy haar begeleiding is, is het vertrouwen in God, bevestiging dat ik Zijn geliefd kind ben en de gesprekken afsluiten met gebed. De tijd van therapie heeft mij veel inzicht, kennis en vertrouwen in de toekomst gegeven."

"Een aantal jaar geleden heb ik een traject van contextuele therapie gevolgd bij Willy. Daar heb ik destijds veel aan gehad. Toch liep ik, door veranderingen in mijn leven en werk, opnieuw vast in mezelf en met mijn familie. Daarom ben ik ‘terug gegaan’ naar Willy, en daarmee in feite ‘verder gegaan’. Ik vond het erg fijn om weer op deze vertrouwde plek te mogen zijn, m’n vragen te kunnen stellen, m’n tranen te kunnen huilen en de theorie - nog veel beter dan eerst - toe te kunnen passen in de praktijk. Dit tweede traject was een verdieping ten opzichte van het eerste. Het lukte me om de tools, die ik in het eerste traject al meegekregen had, nu echt in te zetten. Dit heeft er voor gezorgd dat ik mezelf en mijn omgeving veel beter kan begrijpen. Ik voel me ‘als nieuw’. Dank je Willy, en dank u God!"

"Toen ik binnenkwam wist ik nog maar weinig van contextuele therapie. Ik was op dit spoor gezet door een familielid en wist dat er inzicht gegeven werd in de familie waar je uit kwam. Hiervoor werd gebruik gemaakt van Playmobil poppetjes. Ik heb doormiddel van deze poppetjes niet alleen inzicht gekregen in de familiebanden maar weet ook welke rollen ik als kind heb ingenomen om het gezin in balans te houden. Ik heb mezelf bijvoorbeeld onzichtbaar gemaakt om geen last te zijn of als lolbroek gedragen om de sfeer wat op te krikken. Maar dit kwam vaak niet overeen met hoe ik me voelde waardoor ik mezelf onbegrepen en niet gezien voelde. Dit was heel belangrijk om te weten omdat ik vandaag de dag nog regelmatig terugschiet in deze rollen waarmee ik mijzelf tekort doe. Gelukkig weet ik dat nu en kan ik daarom vanuit mijn volwassen zelf reageren waardoor ik een fijner persoon ben voor mijzelf en mijn omgeving.

"Door de gesprekken met Willy kregen we inzicht hoe ons verleden ons gevormd heeft en ook wat dat uitwerkte op onze balans in het huwelijk.
We hebben geleerd meer open te zijn en beter te communiceren. We kregen een beter zicht op onszelf. Soms was dat confronterend. Maar we zijn er samen beter uitgekomen en vonden het waardevolle gesprekken.¨

"Als contextueel hulpverlener heeft Willy mij en mijn moeder door een ingewikkeld vraagstuk heen begeleid, haar professionaliteit, met name in de distantie en toch het begeleiden in een kwetsbare situatie van rouw en verdriet was groot, ook het plaatsen van de problematiek in de familie context heeft veel opheldering van vraagstukken opgeleverd."

"Met de hulpvraag: ‘Ik wil mezelf gaan zien en ervaren als een waardevol persoon die er mag zijn en er toe doet’ ben ik het traject bij ‘TOV’ gestart. Nu ruim een jaar later heb ik een duidelijk beeld gekregen hoe de invloed van het verleden ongemerkt veel beslag kan leggen op het functioneren in het heden.

In de gesprekken met Willy hebben we hier concreet bij stil gestaan en ben ik tot de conclusie gekomen dat er dagelijks een ‘innerlijke criticus’ met me meeloopt die mij in alles beoordeelt; en dan eigenlijk altijd in het negatieve. Het kan altijd nog beter, mooier, er ontbreekt bijna altijd wel iets aan. Daarmee samenhangend ook geen complimenten kunnen ontvangen. Voor me zelf hangt er dan ook altijd gelijk een ‘ja, maar’ achter dat aangeeft dat er nog wel iets niet goed was. Dit afleggen en loslaten is een heel proces waar ik nu na de waardevolle gesprekken aan verder mag werken. Het is voor mij een illusie te bedenken dat iets wat in 60 jaar gevormd is binnen één jaar tijd te overwinnen is. Maar er is duidelijkheid en overzicht gekomen. Met een warm gevoel kan ik op de zinvolle gesprekken terug kijken en het als een aanrader voor ieder promoten die met soortgelijke gevoelens worstelt."

"Ik heb contact met Willy gezocht omdat ik mij  in veel  situaties angstig en onzeker voelde. Ik heb geleerd dat deze gevoelens en angsten zijn ontstaan in mijn jeugd en vooral ook door mijn opvoeding.
Door de contextuele therapie heb ik inzicht in die gevoelens en angsten  gekregen. Van Willy heb ik ook de juiste handvaten gekregen hoe ik hier het beste mee om kan gaan, om te blijven groeien, ook voor de komende periode. Dat heeft mij enorm verder geholpen. Inmiddels kan ik zeggen dat ik veel meer leef in “vrijheid” en steviger in mijn schoenen sta."

"Ik dank  je van harte voor je werk aan mij, ik heb oprecht veel steun aan je gehad, er zitten een paar zinnen van jouw in mijn hoofd die zo nu en dan opkomen en mijn gedrag kan veranderen.. Ik heb van je geleerd. Ik hoop dat ik je in de toekomst mag consulteren als ik daar behoefte aan heb."